André Hazes bij oefenmiddag van cursus mindfulness

Teksten als ‘zij gelooft in mij’ en ‘een beetje verliefd’ verwacht je niet direct bij de oefenmiddag van een 8 weekse mindfulnesstraining. Maar onlangs werden we tijdens deze middag, die je kunt zien als een mini-retraite, getrakteerd op een gratis concert.

Ik was op dat moment de bergmeditatie aan het begeleiden. Bij deze visualisatie-oefening worden de deelnemers gevraagd te zitten als een berg; om zo contact te maken met innerlijke rust en stilte. Ik had het onder meer over: ‘Je stelt je voor dat je zit als een berg, stevig en stil, niet gehinderd door de drukte om je heen.’ En toen ineens begon de band op het plein om de hoek vrolijk te spelen.

Onwankelbare berg

Ik schrok, kreeg het meteen erg warm, voelde grote irritatie en frustratie. Ook ging mijn hoofd als een razende tekeer: nee hè, wat nu, wel of niet doorgaan, wat vinden mijn deelnemers ervan? Ik was zelf het contact met het ‘berg-zijn’ helemaal kwijt. Ik keek even in het rond en iedereen ging gewoon door met de oefening. Ze voelden zich blijkbaar echt een stevige onwankelbare berg, niet gehinderd door het geluid. Ik besloot door te gaan. Het zou ook niet in mijn macht liggen even een concert af te blazen en we waren bijna aan het eind van de oefenmiddag.

Naar acceptatiemodus

Omdat ik mij nog steeds erg hyper voelde, vroeg dit wel om een andere mindset bij mezelf: van de verandermodus overgaan naar de acceptatiemodus. Dus in plaats van de situatie afwijzen, een innerlijke houding van toelaten aannemen. Het wederom oproepen van het beeld van de berg hielp mij daarbij. In de begeleiding vergeleek ik het indringende geluid met de weersomstandigheden rondom de berg: ‘Maar de berg blijft zoals hij is; hij blijft onbewogen onder alle omstandigheden, onder wat er op en rondom hem gebeurt.’

Minder verzet

Achteraf zeiden de deelnemers hierover dingen als ‘ik ergerde me eerst wel aan de muziek en toen dacht ik: dit maakt de oefening eigenlijk nog waardevoller want zo gaat het in het echte leven ook’. En: ‘Er zijn steeds afleidingen, het is aan mij wat ik ermee doe en of ik ze mijn gedachten laat beïnvloeden of bepalen. Door me minder tegen het geluid te verzetten, ging het wat meer naar de achtergrond.’

Op je gemak met ongemak

Ik was trots op ze, wat een toppertjes! Al na 6 weken training hadden ze een van de belangrijkste vaardigheden die je tijdens de mindfulnesstraining aankweekt, bij de hand gehad: op je gemak met ongemak zijn. Een vaardigheid waaraan je veel kunt hebben in situaties die je zelf niet (direct) kunt beïnvloeden. Het ongemak blijft wel hetzelfde maar door het wat ruimte te geven, het toe te laten, krijgt het ongemak gevoelsmatig een andere kleur en heb je er minder last van.

Dit klinkt misschien allemaal simpel maar is zeker niet altijd makkelijk in de praktijk te brengen, wat ik zelf tijdens deze middag ook maar weer eens ervaarde!